To najwyższa w Polsce zapora wodna, ważny element krajobrazu i zabytek techniki. Była budowana przez 9 lat (1960-1969) przez ponad 2 tys. robotników i inżynierów. Betonowa konstrukcja o wysokości 82 m, długości 664 m i ważąca 2 mln ton spiętrza wody Sanu i Solinki, tworząc urokliwy Zalew Soliński, zwany także Bieszczadzkim Morzem. Spacer po koronie zapory - popularnego deptaka - jest obowiązkowym punktem programu osób odwiedzających Solinę i gwarantuje przepiękne widoki na okoliczne wzgórza i taflę wody Jeziora Solińskiego. Jej ogrom można w pełni zobaczyć zwiedzając jej wnętrze z przewodnikiem. Panuje w niej swoisty mikroklimat o dużej wilgotności, stałej przez cały rok temperaturze 7 st. C i zapachu wód mineralnych. Niesamowite wrażenie robią długie korytarze, kręte schody i szczeliny - zaskakujący turystów element konstrukcyjny zapory o segmentowej budowie oraz elektrownia wodna.